🇺🇸 Breaking News 🇺🇸 "Hoogmoed Superbia" van Dennis Verhulst deze Kerstperiode in Amerikaanse winkels.

Auteur opnieuw in de pers

 dennisverhulst - 8 mrt 2022 - 3 minuten om te lezen

De stank van de dood

De metrotunnel, waar normaliter enkel de maandelijkse inspectierondes van onderhoudstechnici plaatsvonden, diende als het toneel voor een sinister schouwspel. Twee jonge kerels, kregen de smerigste klus van de maand, hadden geen begrip voor de reden achter hun ondankbare taak die hun toegewezen was. Ze beschouwden hun ploegbaas als een idioot, maar door een eerder verknalde opdracht werden ze nu gedwongen om een walgelijke klus te klaren. Gehuld in oranje werkpakken met reflecterende stroken, stonden ze op het Astridplein naast het centraal station. Een mobiel schaar hek en grote wit-oranje kegels markeerden de veiligheidsperimeter rond het opengelegde mangat.

De langste van de twee tilde het deksel op en schoof het opzij. Dit onthulde een oude trap die bij elke stap kraakte door roestvorming. Hun afdaling bracht hen naar een open luchtruimte, slecht verlicht door vuile metalen roosters boven hen. De betonnen vloer was onzichtbaar onder een laag afval van blikjes, papiertjes en sigarettenpeuken.
'Er zou hier een tweede luik moeten zijn', merkte de kleinere op.
'Bah, al die viezigheid. Het lijkt wel alsof je op een vuilnisbelt staat,' reageerde de ander, zijn voeten slepend over de grond totdat hij een hendel tegenkwam. Hier was het tweede luik. De kleinste activeerde zijn zaklamp en richtte deze op het luik terwijl de ander het opentrok. Een onaangename geur steeg op, een mix van rotte vis en rotte eieren, waardoor de grotere man bijna moest overgeven.
'Wat is dat? Ruik je dat ook?' vroeg hij.
'Zeveraar. Gij kunt ook tegen niets tegen hé,' sneerde de ander. 'Daal af.’

Ze daalden in de oudste tunnel en sprongen de laatste meter naar beneden omdat de ladder niet tot aan de grond reikte. Hoewel ze sterke zaklampen bij zich hadden, leek het licht niet ver genoeg te reiken naar de splitsing waar de tramlijn zich bevond. De kleinste haalde zijn walkietalkie tevoorschijn en vroeg: 'Is het metroverkeer stilgelegd in de richting van linkeroever?'
'Alles is doorgegeven. De tramlijnen zijn voor de volgende tien minuten stilgelegd,' antwoordde een collega via de walkietalkie.
'In orde.'
Hun zaklampen speurden over het buisgestel waar riool en gas elkaar kruisten. Alles leek in orde, maar de onaangename geur werd sterker naarmate ze dichter bij de splitsing kwamen. Terwijl ze rustig verder liepen over de oude tramsporen, zagen ze in de verte een schim.
'Wat is dat?' Vroeg de ene aan de andere terwijl hij een tikje met zijn elleboog gaf.
De kleinste gaf een tik terug en scheen zijn zaklamp omhoog.
'Den Heilige Geest zekers', lachte hij, wandelend naar de schaduw die hun aandacht trok.
De grootste scheen met zijn zaklamp naar boven, maar zijn paniek zorgde ervoor dat hij achterover viel. Zijn zaklamp rolde over de grond en verlichtte toen een gruwelijk tafereel. Het gezoem van vliegen rond het hoofd van een jonge vrouw, vastgeketend aan een oude, verroeste ijzeren haak. Haar donkere haren waaiden rond haar hoofd door de tunnelbries, alsof haar gezicht verborgen moest blijven. De kleinste trok de andere omhoog terwijl hij verlamde naar de ogen van het meisje staarde. 

'Bel... bel... bel onmiddellijk de politie', stamelde hij geschokt. 'Die geur. De stank van de dood.'

114 weergaven